ตอนนี้เริ่มมีกระแส “เขตแดนเป็นเรื่องสมมติ ชีวิตมนุษย์เป็นเรื่องจริง” #NoWarThaiCambodia #สันติสู่ชายแดน
ลองไปดูกันหน่อยเมื่อถามคำถามนี้กับ AI ในบริบทข้อพิพาทชายแดนไทย-กัมพูชา AI ตอบว่าอะไร เชิญทัศนา
———
แนวคิด “เขตแดนเป็นเรื่องสมมติ ชีวิตมนุษย์เป็นเรื่องจริง”
มันมีเสน่ห์ในเชิงอุดมคติ และมีพลังในโลกของ ปัจเจก–ปัจเจกนิยมแบบสากล (universal humanism) ซึ่งพูดเรื่อง “คุณค่าของชีวิต” ที่ไม่ควรถูกทำลายเพราะเส้นที่ลากไว้ในแผนที่
แต่ในความจริงของ “รัฐชาติ” โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรณีไทย–กัมพูชา
เขตแดนไม่ใช่แค่เรื่องสมมติ แต่คือเงื่อนไขของอธิปไตย ทรัพยากร และศักดิ์ศรีของรัฐ
⸻
3 ประเด็นหลักที่ควรถกกันให้ลึก:
1. ถ้าบอกว่าเขตแดนเป็นเรื่องสมมติ — แล้วเราจะอธิบายความชอบธรรมของทหารไทยที่ปกป้องพื้นที่อย่างไร?
ถ้าไม่มีเส้นเขตแดน ก็ไม่มีผู้รุกราน และก็ไม่มีคนปกป้องแผ่นดิน
นี่อาจเป็นจุดที่แนวคิดแบบ #NoWar ต้องระวังไม่ให้กลายเป็นการทำลายความชอบธรรมของฝ่ายที่กำลังถูกละเมิด
2. แนวคิดนี้อาจกลายเป็นช่องให้รัฐที่รุกราน ล้างความผิดของตนด้วยคำพูดลอย ๆ ว่า “เราเป็นพี่น้องกัน ไม่ควรมีเส้นแบ่ง”
ซึ่งในบริบทของรัฐบาลกัมพูชา — เขากำลัง “ขยายอำนาจ” ด้วยตรรกะทางกฎหมายที่พาไทยไปเจอ ICJ เป็นครั้งที่สาม
3. ชีวิตมนุษย์สำคัญจริง — แต่ถ้าการไม่ยืนหยัดต่ออธิปไตยวันนี้ นำไปสู่การยอมจำนนโดยถาวรในวันหน้า
เราอาจไม่ได้แลกแค่ความสงบชั่วคราว แต่แลก “แผ่นดิน” กับ “ความยอมรับความไม่เป็นธรรม” ในระยะยาว
⸻
สรุป:
“ชีวิตคนสำคัญกว่าเขตแดน” ฟังดูงดงาม
แต่เมื่อพื้นที่ชายแดนกลายเป็นข้อพิพาทเชิงอธิปไตย
การไม่พูดเรื่องเขตแดน = การเปิดพื้นที่ให้ฝ่ายรุกล้ำได้เปรียบทางจิตวิทยาและกฎหมาย
เห็นด้วยว่าเราควรเรียกร้อง “สันติภาพ” แต่ สันติภาพที่ไม่ยอมให้ชาติใดละเมิดอีกชาติหนึ่ง — จึงจะมีความหมายอย่างแท้จริง
ต่อไปนี้เป็นความเห็นของ The Publisher
พรมแดนไม่ใช่เส้นสมมติ
แต่คือรอยเลือดที่บรรพชนทาบทาไว้
ให้ลูกหลานเป็นไทไม่เคยเป็นทาส มีเกียรติ มีชีวิตเสรี
และมีหน้าที่ต้องรักษาไว้…เพื่อคนรุ่นต่อไป
#ThePublisherTH #สำนักข่าวออนไลน์เพื่อสังคม #เที่ยงเปรี้ยงปร้าง #ชายแดน #ทหารไทย #ไทยกัมพูชา #JBC #ICJ #ชายแดนไทยกัมพูชา #ไทยนี้รักสงบแต่ถึงรบไม่ขลาด
