“เงินแผ่นดินนั้นคือเงินของประชาชนทั้งชาติ” — คำขวัญนี้ปรากฏอยู่ในตราสัญลักษณ์ของสำนักงานการตรวจเงินแผ่นดิน (สตง.)
แต่คำชี้แจงของผู้ว่าสตง. และบรรยากาศภายในองค์กรหลัง “ตึกถล่ม–เฟอร์นิเจอร์ราคาแพง” กลับสะท้อนสิ่งตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง
คนทั้งสังคมเริ่มตั้งคำถามดังขึ้นเรื่อย ๆ ว่า “ผู้บริหาร สตง. เข้าใจคำขวัญนี้จริงหรือไม่?”
————-
คำชี้แจงที่บอกเราว่า “ผู้ตรวจสอบยังไม่เข้าใจปัญหา”
เมื่อ มณเฑียร เจริญผล ผู้ว่าสตง. ออกมาชี้แจงกรณีถูกวิจารณ์ว่าใช้งบจัดซื้อครุภัณฑ์แพงเกินความจำเป็น เช่น เก้าอี้ตัวละ 90,000 บาท ด้วยน้ำเสียงที่คล้ายโต้ตอบความเข้าใจผิดทางเทคนิค — แทนที่จะยอมรับว่าปัญหาอยู่ที่ “วิธีคิด” — มันยิ่งตอกย้ำว่าสำนักงานนี้ไม่เข้าใจเลยว่าความเชื่อมั่นของประชาชนกำลังถล่มทลาย
คำชี้แจงว่า “เก้าอี้ราคาแพงมีเพียงชุดประธาน” ไม่ได้ช่วยลบข้อสงสัย เพราะคำถามจริง ๆ คือ—ทำไมถึงกล้าใช้เงินภาษีซื้อของหรูขนาดนั้น? ในวันที่คนทั้งประเทศยังยากลำบาก…แต่คนทำหน้าที่ตรวจสอบเงินแผ่นดินกลับใช้จ่ายอย่างฟุ่มเฟือย
นี่คือประเด็น…ที่น่าแปลกใจว่าจนถึงขณะนี้ผู้บริหารสตง.ยังตีโจทย์ความโกรธของสังคมไม่แตก!
คำชี้แจงว่า “เจ้าหน้าที่มีเก้าอี้ราคาแค่ 1-2 หมื่น” ตั้งราคาครุภัณฑ์ตามสถานะ ก็ยิ่งดูแย่ เพราะมันยิ่งเกิดคำถามว่า—-ทำไมถึงกล้าตั้งมาตรฐานที่สิ้นเปลืองตั้งแต่ต้น?
ระบบคิดที่สะท้อนว่าคุณไม่เคยตรวจตัวเอง
เมื่อสตง.บอกว่าสิ่งที่ทำเป็นไปตามระเบียบราชการ
แต่เคยย้อนดูสำนึกในฐานะ “ผู้ตรวจเงินแผ่นดิน” ไหม?
ว่าใช้จ่ายแบบนี้มัน “คุ้มค่า” กับเงินประชาชนหรือเปล่า?
คุณกล้าชี้นิ้วคนอื่นว่าใช้เงินแผ่นดินอย่างไม่เหมาะสม
แต่ในวันที่คุณเป็นผู้ใช้งบเอง…กลับใช้ตรรกะเดียวกับที่คุณตำหนิคนอื่น
ที่สังคมเขาโกรธคือ…ไม่ละอายเลยหรือ?
นี่ไม่ใช่เรื่องเก้าอี้แพง แต่คือคำถามต่อคุณธรรมในการใช้อำนาจงบประมาณ
และเมื่อองค์กรตรวจสอบกลับไม่สะท้อนสำนึกนี้ออกมาในคำแถลง
มันจึงไม่ใช่แค่ความผิดพลาดทางการจัดซื้อ — แต่มันคือ “การล้มเหลวเชิงคุณธรรม” ขององค์กรที่ควรเป็นต้นแบบวินัยการคลัง
⸻
ความเสียหายที่มากกว่าตึกถล่ม คือความศรัทธาต่อกลไกตรวจสอบของรัฐ
สังคมไม่ได้ต้องการคำอธิบายรายประเด็นที่หาช่องทาง “ฟอกตัวเอง”
แต่ต้องการเห็นผู้นำองค์กร กล้ายอมรับ กล้าปรับวิธีคิด และกล้ารื้อระบบที่พังในมือของตัวเอง
หากคนทำหน้าที่ “ตรวจสอบ”
ยังไม่รู้ตัวเองทำผิดตรงไหน
ก็อย่าหวังว่าคนอื่นเขาจะกลับมาเชื่อมั่นได้อีก
อาคารถล่มแล้ว…สร้างใหม่อาจได้ตึก
แต่ที่ไม่มีวันจะได้กลับมาอีก…คือความเชื่อมั่นจากประชาชน
————
