—
สิงคโปร์มี ตระกูลลี
ไทยมี ตระกูลชินวัตร
ทั้งสองตระกูลมีผู้นำหลายคน
แต่ต่างกันอย่างสิ้นเชิงในสิ่งที่ “ประชาชนได้รับ” หลังจากนั้น
⸻
สิงคโปร์: ตระกูลที่สร้างระบบไว้เหนือครอบครัว
ลี กวนยู คือผู้นำผู้ก่อตั้งสิงคโปร์
บริหารประเทศด้วยมือเหล็ก แต่สร้างระบบที่มีวินัย
ให้ราชการเข้มแข็ง นักการเมืองกลัวทำผิด และประเทศไม่ต้องพึ่ง “ตระกูลลี” ตลอดไป
หลังจากลี กวนยูววางมือในปี 1990
เขาไม่ได้ดันลูกชายขึ้นในทันที
แต่ให้ “โก๊ะ จ๊กตง” นักการเมืองร่วมพรรคที่มีฝีมือ และได้รับความเชื่อมั่นจากประชาชน
ขึ้นเป็นนายกฯ คนที่ 2 และบริหารประเทศต่อเนื่องอีก 14 ปี
เมื่อถึงเวลาส่งต่อ
ลี เซียนลุง ลูกชายของลี กวนยู
จึงขึ้นเป็นนายกฯ คนที่ 3 ในปี 2004
และบริหารประเทศต่อเนื่อง 20 ปี
ไม่มีคดี ไม่มีการทุจริต ไม่มีการดันคนในครอบครัวเข้ารัฐบาล
แถมเลือกถอยจากตำแหน่งก่อนอายุ 75 ปี
พร้อมส่งไม้ให้ผู้นำรุ่นใหม่ “ลอว์เรนซ์ หว่อง” ซึ่งไม่ได้แซ่ลี
สิงคโปร์จึงไม่ใช่ประเทศที่อำนาจตกทอดแบบครอบครัว
แต่คือประเทศที่ “ระบบ” อยู่เหนือ ”คน“
ไม่ว่าใครขึ้นมา ก็ต้องอยู่ภายใต้หลักธรรมาภิบาลเดียวกัน
นี่คือ “การครองอำนาจ”
ที่ประชาชน ยังยอมรับได้
เพราะผลลัพธ์ของประเทศ “ดีเกินข้อสงสัย”
⸻
ไทย: ตระกูลที่ใช้ระบบเป็นเครื่องมือของครอบครัว
ทักษิณ ชินวัตร ขึ้นสู่อำนาจด้วยพลังของเสียงข้างมาก
บริหารอย่างกล้าเปลี่ยน แต่เต็มไปด้วยคดีทุจริต ผลประโยชน์ทับซ้อน และการใช้อำนาจแทรกแซงระบบ
หลังจากนั้น…อำนาจไม่เคยพ้นจากเครือข่าย
สมชาย วงศ์สวัสดิ์ (น้องเขย) ขึ้นเป็นนายกฯ
ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร (น้องสาว) ชนะเลือกตั้งอย่างถล่มทลาย
และวันนี้…แพทองธาร ชินวัตร (ลูกสาว) คือผู้นำรัฐบาลโดยพฤตินัย
แม้จะมีนายกฯ ชื่ออื่นอยู่บนกระดาษ
แต่ทุกคนรู้ว่า “เงาทักษิณ” ชี้นำอยู่
และ “ระบบ” ถูกใช้เพื่อรักษาอำนาจ…ให้คนในครอบครัว
⸻
ระบอบดี–ระบอบร้าย…หรืออยู่ที่ “ใครใช้ระบอบนั้น”?
สิงคโปร์ไม่ใช่ประชาธิปไตยเต็มใบ
แต่ผู้นำไม่ใช้ระบบเพื่อแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัว
ขณะที่ไทยมีประชาธิปไตยแบบเลือกตั้ง
แต่กลายเป็นเครื่องมือผูกขาดอำนาจและตอกย้ำเครือข่ายตระกูล
สิงคโปร์ไม่มีฝ่ายค้านที่เข้มแข็ง
แต่ไม่มีข่าวคอร์รัปชันในรัฐบาล
ไทยมีเสรีภาพในการด่า
แต่มีระบบที่เอื้อให้คนโกงอยู่รอด
และใคร “อยู่ในบ้าน” ผู้นำ…ย่อมได้โอกาสก่อนใครเสมอ
⸻
อำนาจไม่เคยดีหรือร้ายในตัวเอง
ระบอบประชาธิปไตยก็ไม่ใช่ใบอนุญาตให้ “บริหารพลาดแล้วรอด”
สิ่งที่ชี้วัดคุณค่าของผู้นำ…ไม่ใช่แค่ว่ามาจากไหน
แต่คือ “เขาใช้มันเพื่อใคร?”
เพราะสุดท้าย
ผู้นำที่ดี ไม่ใช่แค่ชนะเลือกตั้ง
แต่ต้องไม่ลืมว่า…เขาเป็นผู้แทนของประเทศ ไม่ใช่ผู้แทนของตระกูล
