รัฐบาลไม่เตือน…สภาพัฒน์เตือนเอง เมื่อเทคโนแครทเริ่มพูดแทนรัฐ

นับตั้งแต่สงครามการค้าระลอกใหม่เริ่มต้น รัฐบาลไทยดูจะใช้ความนิ่งเป็นกลยุทธ์หลัก

แทบไม่มีคำเตือนต่อสาธารณะถึงแรงกระแทกที่จะมาถึง

ทั้งที่ ประเทศเพื่อนบ้านอย่างสิงคโปร์ นายกรัฐมนตรีออกมาแถลงเตือนประชาชนตั้งแต่วันแรก ๆ

แม้จะเป็นประเทศที่เก็บภาษีนำเข้าจากสหรัฐฯ แค่ร้อยละ 10

ในขณะที่ไทยโดนเก็บสูงถึงร้อยละ 36—แต่กลับยังไม่มีคำเตือนหรือความเคลื่อนไหวใดจากผู้บริหารประเทศ

ผ่านมาเกือบสองเดือน รัฐบาลยังคงพยายามส่งสัญญาณว่า

กระทั่งวันที่ 19 พฤษภาคม 2568

เสียงเตือนที่จริงจังที่สุดไม่ได้มาจากทำเนียบรัฐบาล

แต่จากสำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ (สศช.)

⸻

สภาพัฒน์พูดตรง–ไม่แต่งภาพสวย

นายดนุชา พิชยนันท์ เลขาธิการสภาพัฒน์ แถลงจีดีพีไตรมาสแรกปี 2568

เศรษฐกิจไทยยังเติบโตต่อเนื่อง 3.1%

แต่เขาเตือนชัดว่า ตัวเลขนี้เป็นภาพหลอกก่อนพายุ

เพราะเกิดจากการเร่งนำเข้าสินค้าก่อนสหรัฐฯ ประกาศขึ้นภาษี

และช่วงเวลาหลังจากนี้จะเริ่มเจอกับ

• ความผันผวนทางการค้า
• ความไม่แน่นอนด้านการลงทุน
• อัตราแลกเปลี่ยนที่สั่นคลอน
• และผลกระทบที่กระจายทั้งประชาชนและภาคธุรกิจ

“ขอให้ทุกคนระมัดระวัง ทั้งการดำเนินชีวิตและการดำเนินธุรกิจในช่วงถัดไป เพื่อที่จะทำให้เราทุกท่านผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้”

– นายดนุชา พิชยนันท์

⸻

คำเตือนที่ชัดเจน แต่ไม่ใช่จากรัฐบาล

นี่คือคำเตือนระดับชาติที่ควรออกจากปากผู้นำรัฐบาล

แต่กลับเป็นหน่วยงานเศรษฐกิจที่ต้องลุกมาพูดแทน

ขณะที่รัฐยังคงประคองภาพว่า “ทุกอย่างเรียบร้อยดี”

และยิ่งน่ากังวลกว่านั้นคือ

เราไม่รู้เลยว่า รัฐบาลไทยมีแผนรับมือเชิงรุกอะไรกับมาตรการภาษีของสหรัฐฯ

เพราะไม่มีแม้กระทั่งคำแถลงใด ๆ ว่าจะเริ่มเจรจาเมื่อไร

⸻

เตือนประชาชนเต็มเสียง…ส่งสัญญาณถึงรัฐบาลเบา ๆ

สิ่งที่น่าสังเกตคือ

ขณะที่เลขาฯ สภาพัฒน์เตือนประชาชนและภาคธุรกิจอย่างตรงไปตรงมา

“ระมัดระวังการดำเนินชีวิตและธุรกิจในช่วงถัดไป”

“เตรียมตัวรับมือความผันผวน”

ในอีกด้านก็เหมือนสภาพัฒน์ฯ เตือนรัฐบาลเบา ๆ แม้ไม่ส่งเสียงว่า

ควรระมัดระวังการใช้จ่ายภาครัฐ ในช่วงที่เศรษฐกิจกำลังเปราะบาง

นี่คือสัญญาณให้รัฐ “คิดก่อนแจก”

และอย่าผลักภาระหนี้ให้ประชาชนในอนาคต

ที่ก็ต้องระมัดระวังการดำเนินชีวิตอยู่แล้ว

ถ้ารัฐบาลยังสุรุ่ยสุร่าย…ก็คงเกินเยียวยา

———-

วิกฤตไม่ใช่แค่เศรษฐกิจ แต่คือการนิ่งเฉยของผู้นำ

วิกฤตครั้งนี้อาจไม่รุนแรงที่สุดในแง่ตัวเลข

แต่คือหนึ่งใน “วิกฤตการสื่อสาร” ที่เงียบที่สุดในรอบหลายปี

เพราะรัฐบาลที่ควรส่งสัญญาณ…กลับปล่อยให้ประชาชนเดาเอาเองว่าจะเกิดอะไรขึ้น

โชคดีที่ยังมีเสียงจากเทคโนแครทกล้าเตือน

ในวันที่รัฐบาลเลือกจะนิ่งเงียบ