ไม่ได้ทุจริต…แต่ปล่อยให้โกง? แล้วใครต้องรับผิด?

“ศาลฎีกาตัดสินว่าดิฉันไม่ได้กระทำทุจริต
เป็นเพียงการปล่อยปละละเลยเท่านั้น”
— ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร

คำกล่าวนี้อาจฟังดูเป็นข้อแก้ต่างที่ฟังขึ้น…
หากไม่ย้อนดูคำพิพากษาของ “ศาลปกครองสูงสุด”
ที่เพิ่งมีขึ้นเมื่อ 22 พฤษภาคม 2568

⸻

ศาลปกครองสูงสุดชี้ชัดว่า
• ยิ่งลักษณ์ “รู้ว่ามีการทุจริตในการระบายข้าวจีทูจี”
• ได้รับหนังสือเตือนจาก สตง. และ ป.ป.ช.
• แต่ “ไม่ได้ยับยั้ง ไม่ติดตาม ไม่แก้ไข”

ศาลจึงวินิจฉัยว่า
“เป็นการประมาทเลินเล่ออย่างร้ายแรง”
ต้องชดใช้ค่าเสียหายทางละเมิดต่อกระทรวงการคลัง
เป็นเงิน 10,028 ล้านบาท

ศาลฎีกาฯ ชี้ละเลยโกง คุก 5 ปี
ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่ง ละเลยโกง ชดใช้ 10,028 ล้าน
แล้วที่ยังพูดว่าไม่ได้ทำผิด…ยิ่งลักษณ์ งงอะไรอยู่?
⸻

แล้วคำว่า “ไม่ได้ทุจริต” เพียงพอแล้วจริงหรือ?
• ถ้าเป็นหัวหน้าฝ่ายบริหาร
• รู้ว่าลูกน้องโกง
• และปล่อยให้โกงต่อไปเรื่อย ๆ

ยังควรพูดว่า “ตัวเองไม่เกี่ยว” ได้อีกไหม?

⸻

ผู้นำที่ปล่อยให้โกง โดยไม่หยุดยั้ง

ย่อมไม่ต่างจากการสมรู้ร่วมคิดในความเสียหาย**

เพราะความรับผิดชอบ…
ไม่ได้อยู่แค่ที่ใครโกง แต่อยู่ที่ใคร “ปล่อยให้โกง” ได้ด้วย