“นี่คือคนที่เราเลือก?” – ว่าด้วยคุณธรรมและการคัดสรรผู้นำท้องถิ่น

“นี่คือคนที่เราเลือก?” – ว่าด้วยคุณธรรมและการคัดสรรผู้นำท้องถิ่น

“หากการมีอำนาจทำให้ใครบางคนคิดว่าตัวเองมีสิทธิ์จะล่วงละเมิดผู้อื่นได้ นั่นไม่ใช่แค่นักการเมืองเลว แต่คือระบบกลั่นกรองที่ล้มเหลวมาตั้งแต่ต้น”

กลางเดือนมิถุนายน 2568 ข่าวครึกโครมชิ้นหนึ่งสะเทือนภาพลักษณ์ของการเมืองท้องถิ่นไทยแบบไม่อ้อมค้อม — สมาชิกสภาจังหวัด (สจ.) ปทุมธานีรายหนึ่ง ถูกกล่าวหาว่าพยายามล่วงละเมิดทางเพศเพื่อนสจ.หญิงจากต่างจังหวัดหลังเสร็จสิ้นงานสังสรรค์

จากคำให้การของผู้เสียหายและภาพวงจรปิดที่ปรากฏ สจ.ชายได้พาเธอขึ้นรถโดยอ้างว่าจะไปส่งที่พัก แต่กลับขับพาไปยังโรงแรมม่านรูด พยายามลวนลาม จูบ กอด และไม่ฟังคำปฏิเสธใดๆ จนเธอต้องหนีออกมาจากห้องในสภาพหวาดกลัว

คำถามคือ… นี่คือคนที่เรามอบอำนาจให้ดูแลท้องถิ่นของเราใช่ไหม?

⸻

✳ “แค่เรื่องส่วนตัว?” – หรือเรื่องของความไว้วางใจสาธารณะ

ข้อแก้ตัวหนึ่งที่มักโผล่มาเสมอเมื่อเกิดกรณีล่วงละเมิดทางเพศในแวดวงการเมือง คือ “เป็นเรื่องส่วนตัว” หรือ “เป็นเรื่องเข้าใจผิดระหว่างผู้ใหญ่” ซึ่งเป็นวาทกรรมที่ทำลายผู้เสียหายอย่างร้ายแรง

แต่เมื่อผู้ถูกกล่าวหาเป็นผู้ดำรงตำแหน่งสาธารณะ — ได้รับเลือกจากประชาชน — พฤติกรรมส่วนตัวย่อมกระทบต่อ ความไว้วางใจของส่วนรวม และนั่นทำให้กรณีนี้ “ไม่ใช่แค่เรื่องของคนสองคน”

หากผู้มีตำแหน่งทางการเมืองสามารถใช้สถานะ ความสนิทสนม หรืออำนาจเชิงระบบในการคุกคามคนอื่นได้โดยไม่ถูกตั้งคำถามจากสภาท้องถิ่นที่ตัวเองสังกัด หน่วยงานรัฐ หรือประชาชน นั่นหมายถึงเรากำลังเพิกเฉยปล่อยให้อาชญากรสวมเสื้อคลุมเลือกตั้งซุ่มก่อเหตุได้ตามอำเภอใจ

ครั้งนี้หนีรอด เป็นข่าว แล้วที่ผ่านมาล่ะ เคยเกิดเหตุอะไรที่น่าสะพรึงแต่สังคมไม่ได้รับรู้ไหม?

⸻

✳ เงียบกันทั้งสภา – และนั่นน่ากลัวพอๆ กับผู้กระทำ

สิ่งที่น่ากังวลไม่น้อยไปกว่าการกระทำของผู้ต้องหา คือ ความเงียบ ของเพื่อนร่วมสภา หน่วยงานต้นสังกัด และผู้นำท้องถิ่นในระดับจังหวัดที่ล่าช้าในการแสดงจุดยืนต่อเหตุการณ์นี้

เมื่อเกิดความรุนแรงทางเพศในหมู่ “คนกันเอง” ความสามัคคีดูจะมาก่อนความถูกต้องเสมอ

ไม่มีใครออกมาเรียกร้องให้พักงาน

ไม่มีใครเรียกร้องให้สอบจริยธรรม

และนั่นอาจหมายความว่า “ความปกติ” ของการเมืองท้องถิ่นไทย คือการปล่อยให้คนผิดยังคงมีอำนาจต่อไป อย่างนั้นหรือ?

ก่อนหน้านี้เราได้เห็นปัญหาการคุกคามทางเพศระดับสส.พรรคก้าวไกลสองคน คือวุฒิพงศ์ ทองเหลา สส.ปราจีนบุรี และ ปูอัด ไชยามพวาน มั่นเพียรจิตต์ สส.กทม. ก่อนถูกขับออก แยกย้ายไปสังกัดพรรคการเมืองอื่น แต่ยังมีพฤติกรรมทำผิดซ้ำที่รุนแรงกว่าเดิมจาก กรณี สส.ปูอัด ถูกดำเนินคดีข่มขืนนักท่องเที่ยวชาวไต้หวันที่จังหวัดเชียงใหม่

⸻

✳ ถึงเวลาไล่คนไม่เหมาะสมออกจากพื้นที่อำนาจ

คดีนี้ไม่ควรจบแค่การแจ้งความและการไต่สวนของตำรวจ

แต่มันควรถูกขยับสู่คำถามใหญ่กว่า:

“เราจะเชื่อใจใครได้อย่างไรในสนามการเมืองท้องถิ่น ที่ไม่มีระบบคัดกรองพฤติกรรมหรือกลไกถ่วงดุลที่จริงจัง?”

ประชาชนมักไม่มีทางรู้ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มและคำหาเสียงคืออะไร

เรารู้แค่ว่าเขาคือคนในพื้นที่

เรารู้ว่าเขาเคยมีตำแหน่ง

เรารู้ว่าเขาแจกของ

แต่เราไม่รู้เลยว่าเขาเคารพในสิทธิของผู้อื่นมากแค่ไหน

หากสังคมยังมองว่าการเมืองท้องถิ่นเป็นเรื่องเล็ก เป็นเวทีของการ “แบ่งงานแบ่งเงิน” มากกว่า “ความรับผิดชอบต่อชีวิตผู้คน” เราก็จะยังคงเห็นผู้ชายแบบนี้เข้าไปนั่งในสภา และเหยื่อคนถัดไปอาจไม่มีโอกาสแม้แต่จะหนีออกจากห้อง

เราอาจไม่มีเครื่องตรวจจับศีลธรรมในวันเลือกตั้ง

แต่เรามีเสียง

เรามีกล้อง

และเรามีความจำ

แต่นั่นเพียงพอหรือไม่?

⸻

ข้อเสนอเพื่อไม่ให้ความเงียบกลืนกินระบบ

แค่ความจำอย่างเดียวไม่พอ — เราต้องการระบบที่กลั่นกรองคนที่อาสาเข้ามาใช้อำนาจตั้งแต่แรก

• ควรมีระบบตรวจสอบประวัติอาชญากรรมของผู้สมัคร ทั้งระดับท้องถิ่นและระดับชาติ โดยเปิดช่องทางให้ประชาชนเข้าถึงข้อมูลเหล่านี้ได้ ตามกฎหมาย

• ควรมีกลไกภาคประชาชนที่ทำหน้าที่เป็น watchdog อย่างเป็นระบบ

อาจเป็น NGO ที่ทำงานร่วมกับ กกต. หรือองค์กรอิสระอื่น

มีอำนาจรวบรวมข้อมูลจากประชาชน กลั่นกรอง และเปิดเผย อย่างมีหลักฐาน

เพื่อป้องกันไม่ให้ “คนมีประวัติฉาว” เข้ามาอยู่ในตำแหน่งที่ต้องใช้ความไว้วางใจของสังคม

นี่ไม่ใช่การล่าแม่มด

แต่นี่คือการทำให้การเมืองเป็นเรื่องของคนดีที่พิสูจน์ได้ ร่อนตะแกรงพวกแฝงตัวมาใช้อำนาจฟอกขาวให้กับตัวเอง

และเพื่อให้คำว่า “ตัวแทนประชาชน” มีความหมายมากกว่าตำแหน่งในนามบัตร

#ThePublisherTH #สำนักข่าวออนไลน์เพื่อสังคม #สจหื่น #ตัวแทนปชช #ผู้นำท้องถิ่น