ปัญหาฝุ่น PM2.5 คุกคามสุขภาพคนไทยมาอย่างต่อเนื่อง รัฐบาลเองก็ประกาศให้เป็น “วาระแห่งชาติ” ตั้งแต่ปี 2562 แต่ผ่านมาหลายปี ปัญหาก็ยังวนเวียนอยู่เช่นเดิม คล้ายกับว่า “อากาศสะอาด” เป็นเรื่องไกลตัว ถูกจัดลำดับความสำคัญไว้ต่ำกว่าเรื่องอื่น ๆ ที่ดูจะ “ทำเงิน” ได้มากกว่า
เห็นได้ชัดจากความล่าช้าในการผลักดัน พ.ร.บ.บริหารจัดการเพื่ออากาศสะอาด ซึ่งถือเป็นความหวังสุดท้ายในการแก้ปัญหา PM2.5 อย่างจริงจัง ขณะที่โครงการอย่าง “สถานบันเทิงครบวงจร” หรือ กาสิโน กลับถูกเร่งรัดดำเนินการอย่างรวดเร็ว
แม้ พ.ร.บ.อากาศสะอาด จะผ่านการรับหลักการในสภาฯ ไปแล้วเมื่อต้นปี 2567 แต่กระบวนการก็ยังล่าช้า กว่าจะเข้าสู่การพิจารณาของคณะกรรมาธิการวิสามัญฯ ก็ปาเข้าไปกลางปี ท่ามกลางความกังวลว่าจะไม่ทันปิดสมัยประชุมในเดือนเมษายน 2568 แตกต่างจาก “สถานบันเทิงครบวงจร” ที่มีใบสั่งไปถึงกฤษฎีกาต้องปิดจบภายใน 50 วัน หวังชงเข้าสภาฯ รับหลักการวาระแรกให้ได้ในสมัยประชุมนี้ และวางเป้าหมายมีผลใช้บังคับในปีนี้ ส่วน “พ.ร.บ.อากาศสะอาด” ยังลูกผีลลูกคน กำหนดกรอบเวลาที่ชัดเจนไม่ได้ ว่าคนไทยจะได้สูดอากาศสะอาดกี่โมง
ความแตกต่างนี้สะท้อนให้เห็นถึง “ธาตุแท้” ของรัฐบาลหรือไม่? หรือเป็นเพราะ “อากาศสะอาด” ไม่สามารถ “แปลงเป็นเงิน” เข้ากระเป๋าใครได้ จึงไม่ได้รับความใส่ใจเท่าที่ควร?
